Afstudeerwerk als onderdeel van mijn EMMA (European Media Masters of Arts) programma aan de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht, 2007.
Hello, stranger! is een installatie welke twee werelden zien die aan elkaar verbonden zijn als een möbiusband : Droom en Realiteit. In Hello, stranger! betreed je via een surreële constructie deze realiteiten. Door te interacteren met de beide werelden ontstaat een subtiele vorm van interactie tussen twee vreemden. De aanraking van een wereld rijkt tot in de andere, hoe weet je waar de een begint en waar de ander eindigt.
De installatie bestaat uit twee delen. Het eerste deel bestaat uit een grote circulaire installatie, waar mensen liggend op een karretje voortbewegen onder vele gloeilampen waarin patronen te herkennen zijn. Het tweede deel is een intieme afgesloten ruimte, waar op een groot touch screen fascinerende beelden worden getoond. Over de beelden bewegen silhouetten van personen zich enigszins onhandig voort (de personen op de karretjes in het andere deel). Elke aanraking van het touch screen zorgt voor de patronen in de gloeilampen.
In het concept wordt ook gebruik gemaakt van ‘subliminal messaging’, af en toe wordt het silhouet vervangen door een echt beeld van de persoon, doordat het slechts om een frame gaat heeft een gebruiker dit niet in de gaten. Stap je vervolgens uit de wereld dan ontmoet je wellicht een vreemde, die je dankzij de subliminal messages toch bekend voorkomt. Die ervaring laat je kennis maken met hoe ik de relatie tussen droom en realiteit zie.
As part of this project Sanneke wrote the thesis A true dream is real.
This thesis give insight in the analysis of dreams and the construction of reality as the basis for a model for immersive interactive narrative artworks.
In the thesis that is created in collaboration with the project Sanneke researches the similarities and differences between dream, the postmodern construction of reality and interactive narrative productions. The analysis of Freuds dream work and the construction of reality according to among others Jean Baudrillard leads to a model for interactive narratives that shows a remarkable resemblance to the möbius stip.
Thesis conclusion
All analyses in this thesis lead us to conclude that dreams, reality and interactive narratives are made of the same stuff. All of them are constructions of linguistic processes in which we try to assign meaning.
They are essentially, pure poetry.
Some quotes:
“The very definition of the real has become: that of which it is equivalent reproduction...
The real is not only what can be reproduced, but that which is always already reproduced. The hyperreal... which is entirely in simulation.”
– Jean Baudrillard
“Dream is not a revelation. If a dream affords the dreamer some light on himself, it is not the person with closed eyes who makes the discovery but the person with open eyes lucid enough to fit thoughts together. Dream—a scintillating mirage surrounded by shadows—is essentially poetry.”
– Michel Leiris
i.s.m. David Hartono
Eindexamen Expo, Hilversum
Festival Per expressie, Amersfoort
hellostranger.eu/